باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:
صدای ساز ایرانی
ضیافت قهوه با معرفی دوره‌ی موسیقی ایرانی
به همراه نواختن سازهای ایرانی

با حضور مهدی حسینی
معلم ردیف سازی و آوازی موسیقی ایرانی
کارشناس ارشد فلسفه

شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۲

📝 گزارش مختصر

نشست صدای ساز ایرانی با حضور مهدی حسینی معلم ردیف سازی و آوازی موسیقی ایرانی و کارشناس‌ارشد فلسفه در روز شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۲ در باشگاه اندیشه برگزار شد. گزارش مختصر این نشست را در ادامه از نظر می‌گذرانید:

• تعریف‌ناپذیریِ ردیف‌های دستگاه‌های موسیقیِ ایرانی، می‌تواند یک مسئله‌ی جدّی و نقطه‌ی آغاز برای پژوهشگر باشد.
• از نظر من، یکی از مهم‌ترین موضوعات، تحلیل تصوّر عموم مردم درباره‌ی موسیقی ایرانی است.
• برای شناخت موسیقی ایرانی، نمی‌توان به موضوع «هویّت» بی‌اعتنا بود.
• برای شروع پژوهش درباره «موسیقی ایرانی» می‌توان یا شاید مجبوریم «موسیقی نواحی» و بسیاری از انواع دیگر موسیقی را هم فعلاً در زمره‌ی موسیقی ایرانی محسوب کنیم.
• با شناخت «درآمد»ها، می‌توان بخش زیادی از «مایه»ها را نیز شناخت.
• آشنایی با یک «تئوری موسیقی» و همزمان پرداختن عملی به موسیقی دستگاهی می‌تواند بسیار مفید باشد اما برای «عمل موسیقی» الزاما نیازی به دانستن «تئوری موسیقی» نیست. همان‌گونه که اکثر ایرانی ها با قواعد و دستور زبان فارسی آشنا نیستند.
• موسیقی ایرانی، بدون درک نسبت آن با «زبان» ایرانیان، قابل فهم نیست.
• موسیقی ایرانی انعطاف دارد و نمی‌توان هر چه را که در آن است، ریاضی‌وار فرمول‌بندی کرد و گفت.
• بدون آشنایی با نُت نیز می‌توان اجراهایی کم‌نظیر داشت و موسیقی نواحی ایران مصداق این نظر است.
• موسیقی صرفاً به مهارت در «اجرا» احتیاج ندارد. شنیدن و درک موسیقی نیز به آموزش و مهارت نیازمند است.
• با وجود اینکه موسیقی همچون شعر معنا و ارجاعی ندارد اما نمی‌توان آن را  یکسره بی‌معنا دانست، چراکه تداعی‌ها و احساسات متنوع و فراوانی برای شنونده به وجود می‌آورد؛ هرچند بسیط و مبهم.
• به نظر من، اینکه می‌گویند موسیقی ایرانی غمگین است، ارزش بررسی دارد و نمی‌توان یک‌سره آن را رد کرد.
• در شکل‌گیری موسیقی، می‌توان گفت «وزن» حتّی از نغمه‌ها و ملودی نیز مهم‌تر است.

صوت نشست «صدای ساز ایرانی»