حکمت نامتناهی (جست‌وجو و نگرانی لایزال انسان در دیالوگ با آفاق بی‌کران اندیشه)
نشست (۸۱) – میمه‌سیس (۳) – سؤالاتی پیرامون امر هنری
ارائه: راهیل قوامی
سه‌شنبه ۲ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۱۶
📝 محمدحسین قدوسی
الف) از دیدگاه معرفت‌شناسی
۱- در نگاه بیرونی (از سوی فرد غیر هنرمند) هنگامی که ذات هنر را در نظر می‌گیریم، بیشتر بر شهود، ذوق، امر قلبی، فرایند برخاسته از دل و ابزاری که شوق و هیجان در انسان ایجاد می‌کند، تکیه می‌شود؛ آیا چنین برداشتی از دیدگاه اهالی هنر درست و پذیرفته است؟ و یا حداقل اگر کامل نیست، غلط هم نیست؟
۲- در این صورت -و یا در غیر این صورت- رابطه این مولفه‌ها با نظریات سه‌گانه هنر، یا دیگر نظریه‌های هنر و مولفه‌های آنان چیست؟
۳– شهود خاص و ناب که از آن به لحظه هنری تعبیر می‌شود، چیست و چه رخ می‌دهد؟ چگونه و با چه چیزی ارتباط گرفته می‌شود و چه زمانی؟
۴- فرایندهای سه‌گانه از جعل تا خلق که توضیح داده شد، در یک امر غیر هنری هم کاملاً رخ می‌دهد. اختصاص هنر در این میان چیست؟
۵- خیلی از مفاهیم و عناصر، در امر هنری و امر غیر هنری مشترک است؛ مثلا در ریاضی و در نقاشی از مثلث صحبت شده و درباره آن توصیف و تحلیل و نفی و اثبات می‌شود. فارق این دو چیست؟
ب) از دیدگاه انسان‌شناسی
۱- انسان یک موجود ذو ابعاد با جنبه‌ها و توانائی‌ها و جهان کامل است. هنر و امر هنری در کجای این وجود و جهان آن جای می‌گیرد؟
۲- سازنده و تهیه‌کننده سه فیلم را در نظر بگیرید مثلاً: “دکان‌های پیامبری”، “گشت ارشاد” و “پالتو شتری”. دست اندرکاران این سه فیلم اگر مشترک باشند، باید تغییر بنیادینی کرده باشند که مثلاً آخری را فیلمی فلسفی و قبل از آن را فیلمی عوام‌پسند و اولی را فیلمی ضد فلسفه و سلوک انسانی و سطحی قلمداد می‌کنند. این دست‌اندرکاران چه تغییری کرده‌اند و چه پروسه درونی طی شده، که آثار آنان در بیرون این تغییرات را داشته است؟
۳- کیشلوفسکی زمانی که فیلم‌سازی را ترک می‌کند و پای شومینه می‌نشیند، با زمانی که ده فرمان را می‌سازد چه تفاوتی دارد؟
۴- نظریه دیوید بوهم، نویسنده کتاب در باب خلاقیت، در ضرورت وجود سه عنصر “علم، هنر و معنویت” برای خلاقیت را توضیح دهید که منظور چیست؟
صوت «حکمت نامتناهی (۸۱) – میمه‌سیس (۳) – سؤالاتی پیرامون امر هنری»
ویدئوی «حکمت نامتناهی (۸۱) – میمه‌سیس (۳) – سؤالاتی پیرامون امر هنری»
