نشست صد و چهارم حکمت نامتناهی
با عنوان
کتابت نامتناهی
با ارائهٔ
جواد قدوسی
سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۳
ساعت ۱۶
دربارۀ نشست کتابت نامتناهی
یادداشت از محمد‌حسین قدوسی
طبیعت، شکوفا شدن، جلوه کردن.
بچه وقتی راه رفتن را می‌آموزد و رشد می‌کند و در یک فضای زایای زبانی « به حرف می‌افتد»
ابتدا فضای تجربه‌های تجسمی بود و تجسم‌های تجربی و فکر اینکه این موارد چطور می‌توانند بصورت نظری تبیین شوند.
مه‌گردی ابتدایی در کلمات و متن‌ها و عبارات تا اینکه واژه‌هایی مثل « حکمت » « نامتناهی» « انسان» « نگران» و غیره شکل گرفتند. و عنوان « حکمت نامتناهی » متولد شد.
یک فضای شفاهی گفتگو دیالوگ پیرامون این بحث‌های نظری بوجود آمد.
حالا بعد از تقریبا صد جلسه، آنقدر متن و تبیین و توضیح بوجود آمده است که تقیبا فضای شفاهیِ گفتکو را پر کرده است.
این به معنی است که باید صورت‌بندی جدیدی برای این دیالوگ و گفتگو بوجود بیاید.
و یکی از مواردی که حتما جز آن هست، چاپ نسخه اول کتاب حکمت است. دقیقا به معنی چاپ و انتشار مطالب این صد جلسه در فضای بازار کتاب است.
در واقع مرحله به حرف افتادن حکمت است.
یا جلوه‌گری یا ظهور حکمت در فضای بازار کتاب و لو اینکه کسی به آن اعتنا نکند.
حتما این کار باعث زایشها و خلاقیت‌های بسیار دیگری خواهد شد. چرا که تبدیل از یک فرم به فرم دیگر یا از یک رسانه به رسانه دیگر همه کار یک هنرمند است. و خلق به خودی خود مانند چشمه زاینده‌ای خواهد بود.
البته این ظهور تا بی‌نهایت می‌تواند باشد؛ هر موقع زمان آن برسد شکوفه‌ای برشاخه‌های این درخت خواهد رویید.
این ظهور را همان کتابت نامیدم. ثبت بر جریده عالم را این طور می‌تواند فهمید.
نکته‌ای که در جلسه مطرح شد :
چارچوب چنین کتابی می‌تواند این طور باشد:
با یک آشوب ( آشوب محض ) آغاز می‌شود.
به یک نظم موقت یا کاروانسرایی می‌رسد.
و به یک نامتناهی می‌انجامد
فایل شنیداری نشست را از اینجا بشنوید.
فایل دیداری نشست را از اینجا ببینید.
