نشست هفتمِ
گفت‌وگوی سوگواران | سال شانزدهم
واقعهٔ کربلا و مفهوم غم و شادی
با ارائه
دکتر رقیه میرابوالقاسمی
عضو هیأت‌علمی بنیاد دایرةالمعارف اسلامی
دوشنبه ۵ شهریور ۱۴۰۳
از ساعت ۱۷
درباره نشست:
یادداشت از دکتر رقیه میرابوالقاسمی
تأثیرگذارترین جنبه واقعه کربلا، صحنه‌های تراژیک آن است. سرعت شکل‌گیری حوادث، کوتاهی زمانِ آغاز و انجامِ واقعه و طیف متنوع پدید آورندگانش، هریک به نوبه خود، در تصویرسازی این صحنه، ایفای نقش کرده‌اند.
نقش اصلی اما از آنِ پدیدآورندگان، بوده است؛ به ویژه آنکه به لحاظ بشری، صحنه کاملی وجود داشت: مرد، زن، نوزاد، کودک، نوجوان، جوان و پیر.
به لحاظ عواطف بشری هم صحنه کامل بود: از متعالی‌ترین و والاترین ویژگی‌ها و کنش‌های انسانی تا رذیلانه‌ترین و پست‌ترینش!
آنکه در این صحنه کامل قرار می‌گیرد، به شفاف‌ترین شکل ممکن، چیستی وجودی‌اش را نمایان می‌کند: اعتقاد و باور، عزم و اراده، عشق، نفرت و کینه، امید و ناامیدی، ترس، طمع، خدعه، ازجان‌گذشتگی و ایثار و هر چیزی که وجه غالب انسانیتش را شکل داده است.
گاه حتی مفاهیم دیگرگونه به نظر می‌رسند. آنچه که می‌تواند شادی‌آور باشد، اندوهناک می‌نماید و آنچه که اندوه‌بار است، شادمانی می‌آفریند!
در این صحنه شگفت‌آور چه اتفاقی افتاده است؟
فایل شنیداری نشست را از اینجا بشنوید.
فایل دیداری نشست را از اینجا ببینید.
