حکمت نامتناهی
نشست نخست: تاملی در مفهوم «دیالوگ وجودی» و «امر نامتناهی»
ارائه دهنده: محمدرضا لبیب
دوشنبه، ۱ آذر ۱۴۰۰
یکی از پرسش های گشودهٔ آدمی ، مساله “امر نامتناهی” است . نوع مواجهه انسان با امر نامتناهی سوال و دغدغه اندیشمندان بسیاری از پیشا سقراطیان تا امروز بوده است.
دیالوگ( در خوانش وجودگرایانه) ، مواجهه ای بدن مند با مسائل است که می تواند به مثابه امری وجودی طریق رویارویی انسان با «امر نامتناهی » قلمداد شود.
در این گفتار می خواهیم بعد از شناخت «امر نامتناهی »(عمدتا با تکیه بر تفسیر لویناس از این موضوع) به نوعی از مواجهه عملی با امر نامتناهی برسیم و ظرفیت های دیالوگ را به عنوان مسیری برای مواجهه با امر نامتناهی بیشتر بشناسیم.
برای نیل به این مقصود ، تلاش می کنیم که دیالوگ را در دو ساحت منِ «دیگری» و منِ «خویشتن» تعریف کنیم و بعد لوازم عملی این نوع دیالوگ را در چند اصل اساسی عملیاتی آن معرفی کنیم.
