حکمت نامتناهی (جست‌وجو و نگرانی لایزال انسان در دیالوگ با آفاق بی‌کران اندیشه)
با حضور محمدحسین قدوسی و منصور براهیمی
نشست (۲۴) – از نگاه فروید
ارائه‌دهنده: نیما شریف‌منش
دوشنبه ۱۶ خرداد ۱۴۰۱
هنگامی که می‌خواهیم درباره‌ی فروید، آن هم در پیوند با عنوانی هم‌چون «حکمت نامتناهی» سخن بگوییم، به‌درستی می‌خواهیم خود را به دستِ خویش در جای‌گاهی دشوار قرار دهیم. این دشواری از چند سو ست که یکی از آن‌ها این ست: از کجا باید به این جای‌گاه دشوار وارد شد؟
حق این ست که ورودِ من به این جای‌گاه نه در مقام یک فروید‌شناس یا یک روان‌کاو، بل در مقام کسی خواهد بود که با برجسته‌سازیِ سازمایه‌هایی از دستاوردهایِ «فراروانشناسیِ» فروید، می‌خواهد نخست راهی را در این جای‌گاه دشوار بگشاید و پس از آن بتواند درباره‌ی دورنمای این راه سخن بگوید. بنابراین بنا بر شیوه‌ی معمول‌ام می‌کوشم آغازگاهِ سخن‌ام را بر نگاهِ فروید به مسأله‌ی «جنسیت» استوار سازم و از این آغازگاه به سوی مفهومِ «والایش» حرکت کنم و درنهایت بگویم که بر این بنیاد چگونه ست نسبت فروید با ایده‌ای چون «حکمت نامتناهی».
مسلماً بخشی از این راه در گفت‌وگو و پرسش و پاسخ با مخاطبان گشوده خواهد شد.
صوت «حکمت نامتناهی (۲۴)» – بخش‌های یکم – دوم – سوم – چهارم
ویدئوی «حکمت نامتناهی (۲۴)»
