حکمت نامتناهی (جست‌وجو و نگرانی لایزال انسان در دیالوگ با آفاق بی‌کران اندیشه)
ارائه: منصور براهیمی و محمدرضا لبیب
نشست (۲۹) – سنت، عقلانیت و روایت از نگاه السدیر مک اینتایر
سه‌شنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۱
📝 گزارش
منصور براهیمی:
جهان بدون روایت می شود شخصیت هایی که جهت ندارند، ولی کشمکش دارند.
ظاهراً محدودیتی در غایت مندی در نگاه مک اینتایر وجود ندارد.
مفهوم مهندسی فرهنگی، مفهومی است علیه فلسفه مک اینتایر.
جامعه سنت مند، وحدتی درونی دارد که در اندیشه مدرن هدفش تکه تکه کردن زندگی ماست.
مدرسه ها در فضای تجدد اساساً اینطور تعریف شده اند که بچه ها را از جامعه جدا کنند و به فضایی ببرند که این مشکل در مدارس و حوزه های علمیه کمتر دیده می شود.
در سنت قهرمانی ارسطو، زنان و برده ها نمی‌توانستند واجد فضیلت باشند.
سنت ها لزوما دارای فضایل یکسانی نیستند.
کلمه «سنت» که در جامعه ما به کار می رود، معنایی کاملا مرده و موزه ای دارد و در تقابل با مفهوم مک اینتایر از سنت است.
سوال این جاست آیا با توجه به فلسفه مک اینتایر، امکان بی نهایت سنت و بی‌نهایت فضیلت وجود دارد؟
محمدرضا لبیب:
کانون اندیشه مک اینتایر توجه به کنش مندی است.
معناداری زندگی در گرو «ورزیدن و کنش» است.
معنای سنت در اندیشه مک اینتایر با معنای رایج چند تفاوت دارد.
«سنت» جدال و برخورد مدام است که با قرائت تومیستی، خردورزی جست‌وجوی خیر برای جامعه خود است.
کنش ها راهی برای تعامل منظم با افراد آن فرهنگ است.
بحران معرفت شناسی یک سنت، ناشی از عدم توانایی سنت در ترمیم چالش های پیش رویش است.
سنت ، بستر گفت‌وگو و تعامل است.
از نظر او انسان بودن به معنای وابسته بودن است.
مراتب همدلی برای گفت‌وگو در نگاه مک اینتایر عمیق تر از نگاه متداول است.
او ابتدا از مقایسه‌ناپذیری سنت ها صحبت می‌کند و سپس شرایط تعامل سنن را شرح می دهد.
او واقعیت مدرن و تکه‌تکه‌شده را می پذیرد و پس می زند و شرایط عبور از آن را نوعی دیالوگ در دل سنت معرفی می کند.
از نظر مک اینتایر، شبکه های اجتماعی هستند که فرایند نیاز به فضیلت را سامان میدهند.
صوت «حکمت نامتناهی (۲۹)» – بخش‌های یکم – دوم – سوم – چهارم – پنجم – ششم – هفتم
ویدئوی «حکمت نامتناهی (۲۹)»
گزیده‌ای از «علم‌الأخلاق در کشاکش با مدرنیته»
