به بهانه‌ی درگذشتِ ناصر پاکدامن، نویسنده و استاد پیشین دانشگاه تهران
📝 میلاد عمرانی*
ناصر پاکدامن، متولد ۱۳۱۱ در تهران بود. و در سحرگاه روز سوم اردیبهشت (۲۳ آوریل) ۱۴۰۲ شمسی، پس از تحمل یک دوره بیماری سرطان در ۹۱ سالگی پاریس درگذشت.
پاکدامن در مصاحبه‌ای که ذیل مجموعه‌ی « تاریخ شفاهی ایران در دانشگاه هاروارد» انجام داده در مورد تحصیلاتش گفته که: «عرض کنم که خوب بعد دانشکده حقوق دانشگاه تهران را تمام کردم در سال ۱۳۳۲ و دو سال بعدش برای تحصیل آمدم فرانسه. در فرانسه یک درجه دکترای اقتصاد گرفتم ضمناً تحصیلاتی هم در جامعه شناسی و جمعیت شناسی کردم. ۱۳۴۶ به ایران برگشتم و بعد از مدتی کش‌وقوس خلاصه وارد دانشگاه تهران شدم». همچنین نویسنده و از اعضای پیشین کانون نویسندگان ایران بود. کتاب «قتل کسروی» از معروف‌ترین آثار اوست.
پاکدامن قبل از انقلاب به‌خاطر عضویت و فعالیت در کانون نویسندگان ایران، مدت کوتاهی را در زندان بسر برد. او از اعضای مؤسسِ «سازمان ملی دانشگاهیان» بود که در مرداد ۱۳۵۷ بنیاد نهاده شد. در زمینه‌ی فعالیت‌های این سازمان پاکدامن می‌گوید: «ما به‌عنوان دانشگاهیان کسانی بودیم که رسماً و به اسم علیه ۱۷ شهریور موضع گرفتیم، تهدید کردیم که اگر شما این وضعیت را این‌جا، حکومت نظامی را ادامه بدهید ما درس را اعتصاب می‌کنیم».
مدتی بعد از دانشگاه اخراج شد و سپس ایران را به مقصد پاریس ترک کرد. در پاریس نشریه‌ی «چشم‌انداز» را منتشر می‌ساخت و در دانشگاه «پاریس هفت» نیز مدتی تدریس می‌کرد.
*دبیر مدرسه «مطالعات نقد اقتصاد سیاسی» باشگاه اندیشه
