امید؛ راهی به رهایی
آیین افتتاحیهٔ مدرسهٔ مطالعات اتوپیا
با حضور شورای علمی مدرسه:
محمد نصراوی: آگاهی اتوپیایی
هانیه دارایی: اتوپیا؛ سنت، مدرنیته
فائزه آشتیانی: هنر و اتوپیا
روح‌الله طالبی توتی: جنسیتِ اتوپیا
فاطمه بیگدلی: واقعیت و اتوپیا
دربارهٔ آیین افتتاحیه
محمد نصراوی؛ اتوپیانیست، عضو شورای علمی مدرسهٔ مطالعات اتوپیا
افتتاح مدرسهٔ مطالعات اتوپیا؛ نخستین مرکز دانشی در ایران که به طور اختصاصی به واکاوی و پرسش پیرامون مفهوم اتوپیا می‌پردازد. این مدرسه بستری است برای، اندیشه و درک عمیق‌تر از مفاهیمی همچون امید، تغییر، و آگاهی در جهانی که هر روز بیش از پیش به فهم مشترک و اندیشه‌های نو و آینده‌نگر نیازمند است. در مدرسه مطالعات اتوپیا، ما به دنبال پاسخگویی به پرسش‌هایی هستیم که نه تنها ما را در درک بهتر گونه‌های آرمان‌شهری کمک می‌کنند، بلکه زمینه‌ساز تغییر و بهبود شرایط موجود در جامعه خواهد بود. از این رو، برگزاری دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی با حضور اساتید برجسته و پژوهشگران دغدغه‌مند، گامی است در جهت فراهم آوردن فضایی برای تبادل نظر و تجربه‌های متفاوت. این مدرسه محلی برای جستجوی معانی نهفته در ایده‌ها و انگاره‌های اتوپیایی و کشف راه‌هایی برای پیاده‌سازی آن‌ها در دنیای واقعی است. ما به همراه شما، امیدواریم که هر چه بیشتر در مورد چگونگی ساختن آینده‌ای بهتر و روشن‌تر بیاموزیم و این دانش را به کار ببندیم.
گزارش مختصر آیین افتتاحیه مدرسه مطالعات اتوپیا
امید؛ راهی به رهایی
یادداشت از فائزه آشتیانی؛ عضو شورای علمی مدرسه مطالعات اتوپیا باشگاه اندیشه
عصر یکشنبه ۱۳ خرداد ۱۴۰۳، مدرسه مطالعات اتوپیا باشگاه اندیشه، آیین افتتاحیه خود را با حضور شورای علمی مدرسه و حضور جمعی از علاقه‌مندان برگزار نمود. این برنامه آغاز فعالیت رسمی این مدرسه به شمار می‌رود.
محمد نصرآوی عضو شورای علمی، در ابتدای جلسه به معرفی و توضیح کوتاهی در مورد رسالت مدرسه و بخش‌های مختلف آن پرداختند و پس از آن اعضای شورا که هر کدام متصدی یکی از کارگروه‌های موضوعی ذیل اتوپیا فعالیت می‌کنند، کارویژه خود را ارائه نمودند.
فائزه آشتیانی/ هنر و اتوپیا:
هنر و اتوپیا دو مقوله به هم پیوسته‌اند که بشریت را از دیرباز تا کنون همراهی کرده‌اند. هنر به عنوان زبانی برای بیان آرمان‌ها، رویاها و آرزوهای بشری، همواره به دنبال خلق دنیایی است که در آن ایده‌آل‌ترین شرایط برای زندگی وجود داشته باشد. ارتباط بین هنر و اتوپیا در نحوه ارائه و تجسم آرمان‌ها و ایده‌هاست. چرا که اتوپیا به معنای جامعه‌ای است که به صورت کامل پایدار، عادلانه و ایده‌آل تصور می‌شود.
روح‌الله طالبی توتی/ جنسیتِ اتوپیا:
نخستین رؤیاپردازی اتوپیایی در ذهن مردان شکل گرفت و به ظهور رسید. در اتوپیاهایی که مردان آفریدند، همه چیز سر جای خودش قرار داشت؛ یک وضعیت مطلوبِ ثابتِ نهایی، ایستایی و کمالِ مطلق، و البته مردسالارانه. زنان این نحوه از اتوپیاباوری را به چالش کشیدند: اگر همه چیز مطلوب و غیرقابل تغییر باشد، دیگر درباره‌ی چه چیزی رویا داشته باشیم؟ امید چه می‌شود؟ حذف امید و رویا یعنی افول اتوپیا. هیچ‌کس نمی‌خواست همه چیز سقوط کند. زنان تصمیم خود را گرفتند. اگر در واقعیت نمی‌توانیم خواست‌های خود را محقق کنیم، در رویا که می‌توانیم. پس اندیشیدند، دست به رؤیاپردازی زدند و اتوپیاهای زنانه را آفریدند.
فاطمه بیگدلی/ واقعیت و اتوپیا:
اتوپیا، واکنشی انسان‌مدار به واقعیت است. این واکنش از حیث هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی قابل بررسی است و مطالعات اتوپیایی را در معرض انتقادات و طرفداری های بسیاری قرار می دهد.
اینکه برداشت‌های متفاوت از اتوپیا، واقعیت را می‌سازد و واقعیت، با به چالش کشیدن اتوپیاها به مرزبندیِ اراده های انسانی روی می آورد، رابطۀ بسیار پیچیده‌ای از مفاهیم و معانی را به نمایش می‌گذارد که شکل‌گیری طرفداری‌ها از یک طرف و انتقادات از طرف دیگر در این میان چندان دور از ذهن نیست.
هانیه دارایی/ اتوپیا؛ سنت، مدرنیته:
انسان ایرانی معاصر در میانه‌ی دو جهان ایستاده است، درست در نقطه‌ای بس آشوب‌ناک، تامل برانگیز و خطیر؛ در وضعیتی که از سویی رویای سرزمینی را دارد که در آن مطلق بدی پایان یافته و مطلق خوبی ظاهر شده است و از سویی دیگر، خود را در راه رسیدن به این سرزمین تنها می‌انگارد! تنها خودش، امیدش، دست‌ها، گام‌ها و تأملاتش…
در عین حال، نه تصویری شفاف از آرمانشهر دارد و نه نقشه‌ی راهی برای اتوپیا.
در انتهای برنامه نیز حضار با دسر شیرین اتوپیایی به نام «حبیب‌القلوب» پذیرایی شدند که مورد استقبال ویژه‌ای قرار گرفت.
فایل شنیداری نشست:
بخش اول
بخش دوم
فایل دیداری نشست:
بخش اول
بخش دوم
