مدرسه مطالعات دیالوگ باشگاه اندیشه با همکاری خانه فرهنگ مهرآئین نیشابور برگزار می‌کند:
عطار، عارفی دیگرگونه
📝دکتر زهره معماری
ابوحامد محمد عطار نیشابوری، عارف قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری/ قرن دوازده و اوایل سیزده میلادی، و چنانکه از نامش هویداست اهل نیشابور بوده است. درباره او تحقیقات بسیاری از جنبههای گوناگون صورت گرفته؛ یکی از این جنبهها بررسی شخصیت عطار به لحاظ عملکرد وی در شرایط دشوار اجتماعی است؛ از آن رو که او در شرایط اجتماعی خاص و بسیار دشواری زندگی کرده و مطالعه عملکرد ایشان در چنین موقعیتهای خاص نشاندهنده اندیشه او درباره چیستی عرفان و تصوف خواهد بود. نیازی به بیان این مطلب نیست که عطار شاعر و اندیشمندی بسیار مهم و تأثیرگذار است بنابراین وقوف به دیدگاه و باور او نسبت به عرفان، این که که آیا از نظر او عرفان صرفا جنبه نظری دارد یا در نحوه عملکرد هم موثر است، از اهمیت خاصی برخوردار است و میتوان گفت عطار را از متن تاریخ، از شاعر و عارفی در گذشتههای نسبتا دور به اندیشمندی مبدل می‌کند که میتواند الگویی برای نحوه عملکرد در شرایط کنونی اجتماع باشد.
مرگ‌آگاهی از دیدگاه عطار و مولانا
📝نرگس زارع‌زاده
مرگ‌آگاهی از مفاهیم عمیق در تفکر بشری است که علمای بزرگی در حیطه عرفان، فلسفه، الهیات و ادبیات در سده‌های گذشته تا امروزه بدان پرداخته‌اند. از جمله اندیشمندانی که به این موضوع پرداخته اند، عطار و مولانا جلال‌الدین رومی هستند.
در نشست پیش‌رو به اهمیت مرگ اگاهی نزد برخی از فلاسفه و اولیا می‌پردازیم و با بررسی ابیاتی از اشعار عطار و مولانا در این باره به رویکرد این دو قطب عرفان ایرانی اسلامی در این زمینه اشاره خواهیم کرد.
مولانا در سیر عرفانی خود بسیار تحت تأثیر سخنان و اشعار عطار قرار گرفته است و خود به صراحت در ابیاتی به این امر اشاره کرده است.
هفت شهر عشق را عطار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم.
عطار معتقد است مرگ هر فردی بازتابی از زندگی اوست و مولانا به زیبایی این ایده را در اشعار خود می‌پروراند.
عطار به زیبایی در منطق‌الطیر خود به مراحل سیر الی الله و در نهایت فنا شدن در حق اشاره می‌کند و مولانا نیز با الهام از این اثر سترگ اشعار فوق‌العاده‌ای را در مثنوی و دیوان غزل خود خلق می‌کند.
گزارش دیداری نشست:
