موسیقی هنری انتزاعی است که بر خلاف تصور عموم تحت تاثیر طبیعت جامعه و تاریخ شکل می‌گیرد، موسیقی در طی تاریخ از لحاظ شکل و سبک دستخوش تغییراتی شده است، انسان به دنبال کشف قوانین دنیای خارج و توانایی کاربرد این قوانین برای رسیدن به هدف‌های انسانی رشد و تکامل پیدا می‌کند هر گامی -به ظاهر در عالم بیرون- منجر به تغییرات درونی انسان می‌شود،  بدین ترتیب تغییراتی در روان ‌زندگی درونی ‌او شکل می‌گیرد. موسیقی فقط در اثر آمدن یک صدا از پی صدای دیگر ساخته نمی‌شود بلکه گونه ای از توالی صداها که به صورت واحد در می‌آید این واحدها همان چهره‌های انسانی هستند
فرم های موسیقی موجب پیدایش حالت‌های روانی و حتی وجودی هستند که همان چهره‌های انسانی هستند، درواقع بر این اساس است موسیقی و هویت انسان با یکدیگر مرتبط می‌شوند. به تعبیر دیگر، هویت فقط یک “جسد ثابت” نیست بل دارای نوای موسیقایی است که برای درک آن باید نُت‌هایش را بشناسیم تا بتوانیم آن را “هارمونیک” بنوازیم. البته ممکن است بپرسید نت‌های هویت چیست که چنان عمیق با موسیقی درهم‌آمیخته است؟ این پرسشی است که تلاش خواهیم کرد در باب آن تامل کنیم.