مدرسۀ مطالعات دین

«مطالعات دین» رشته‌ای دانشگاهی در آکادمیای غرب بوده که گاهی همان الهیات درون‌دینی و با رویکرد مدافعه‌جویانه بوده، گاهی هم تجدیدنظرطلبانه پیش رفته و گاهی نیز در میانۀ این دو و مبتنی بر رویکرد انتقادی است. مدرسه مطالعات دین فعلاً رویکرد انتقادی را برگزیده و می‌کوشد پژوهش‌های مرتبط را بر اساس اصول علمی در سه مرحلۀ توصیف، توضیح و نقد پیش برد. در فضای مطالعات دین، رویکرد نقادانه بر رعایت یا عدم رعایت «ملاحظات فرهنگی و سیاسی» (Cultural – Political Correctness) اولویت دارد.

این مدرسه به‌دنبال آن است تا فرصت گفت‌وگو و تبادل‌نظر میان پژوهشگران علوم انسانی (تاریخ، علوم اجتماعی، علوم سیاسی و…) را با علاقمندان مطالعات دین در زمینه‌های مختلف (متون مقدس، نظریات و دستگاه‌های الهیاتی و…) فراهم کند و مجالی است تا علاقمندان بتوانند ایده‌های خود را با فراغ بال و به‌دور از رسم‌ورسوم بوروکراتیک مطرح کنند.

محورهای طرح بحث و گفت‌وگو در این مدرسه از این قرار است:
– شناسایی گفتمان‌های سنتی و آکادمیک در دین‌پژوهی
– طرح ایده‌ها و اندیشه‌های نوین دینی و ارتباط آن با باورها و رفتارهای ایرانیان
– گسترش رهیافت تاریخی و نگرش اخلاقی به دانش‌های دینی
– آموزش زبان‌های علمی این حوزه و ادبیات مشارکت در مباحث بین‌المللی
– تعامل میان دانشجویان و پژوهشگران ایرانی مشغول در رشته‌های مختلف علوم انسانی
– توسعه ارتباط میان دین‌پژوهان ایرانی با سایر کشورها
– ایجاد فرصت تبادل‌نظر عرصه عمومی اجتماع با سطوح مختلف نویسندگان و محققان