گفت‌وگوی سوگواران، سال پانزدهم، نشست هفتم
مجلس محاکات؛ تأملی در آیین عزا
با حضور امیر مازیار
دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۲
📝 چکیده
قلمرو دین و خصوصا حوزه آیین حوزه‌ای است که در آن”محاکات” نقشی اساسی ایفا می‌کند. دین و آیین در حوزه انتزاعی مفاهیم کار نمی‌کنند بلکه قلمرویی روایی و انضمامی دارند. برجستگی اشخاص و وقایع مربوط به آنها در قلمرو دین ،در مقابل علم یا فلسفه، از همین رو است. کنار هم‌نشینی دعوی دسترس‌ناپذیری امر مقدس و در عین حال بازیگری و مشارکت در آن در آیین قابل تامل است و از این حیث جایگاهی ممتاز به آیین می‌دهد. در تشیع واقعه مربوط به حسین‌بن‌علی بنیاد ایجاد آیینی محاکاتی است که در آن یک روایت اساسی زمینه همذات‌پنداری و مشارکت بازیگرانه و البته خیالین مومنان را فراهم می‌آورد. از این طریق مومن در یک الگو به نحو انضمامی سیر می‌کند و در عملی محاکاتی در پی تبدل و تحول خود است. خصوصیات و آداب مجلس روضه هماهنگ با این وجوه آیین اند:صحنه‌آرایی، روایت‌گری،آواز و موسیقی و افعال بدنی هماهنگ بسیاری از اذکار آیینی هم همین وجه محاکاتی آیین را تجسم می‌بخشند.
صوت نشستِ «مجلس محاکات (تأمّلی در آیین عزا)»
ویدئوی نشستِ «مجلس محاکات (تأمّلی در آیین عزا)»
